Wil je me laten weten wat je vindt van mijn roman ‘Mijn Italiaanse moeder’? Laat dan op deze website bij Bestel een recensie achter via het reactie formulier.
Ik zou het heel fijn vinden als je ook een review achterlaat op internet!
Nieuws
Nog een goede, mooie recensie! Van Mieke Schepens op Graag gelezen!
https://graaggelezen.blogspot.com/2019/11/ik-las-mijn-italiaanse-moeder.html
QUOTE ‘…tijdens hun vakantie in Italië. Maar na het zwemmen in zee lubberde de broek van meneer H nog wijder om zijn dunne benen en terug op het strand viel het even anders uit dan bedoeld was: “Er hing iets uit het wijde pijpje van zijn zwembroek.”
Ze vond het zelfs moeilijk om tegen Bruin te vertellen, en: “Het was een soort zak. Een zak met haren erop. En een saucijs.”
Hoe beeldend kun je iets beschrijven? Het is alsof je naar een foto kijkt. Ik had tranen in mijn ogen van het lachen. ‘
Mooie recensie van IMKE op Vrouwenbibliotheek.nl, de site die Cultureel digitaal Erfgoed is!
Op de mooie site van de Vrouwenbibliotheek Utrecht staat een uitgebreide recensie van IMKE.
https://vrouwenbibliotheek.nl/2019/04/01/mijn-italiaanse-moeder-door-violet-leroy/
Iedereen heeft een moeder. Liefdevol, betrokken, streng of afwezig. We hebben haar alleen niet voor het uitkiezen.
Het verhaal van Anna Harper begint net na de Tweede Wereldoorlog, als ze vier jaar oud is. Terwijl haar moeder haar klaarstoomt voor een huwelijk met een diplomaat, ondervindt Anna de gevolgen van het geheime oorlogsverleden van haar vader.
Anna moet leven naar de grillen van haar moeder, die haar weinig vrijheid geeft. Buiten spelen en kind zijn is er niet bij. Alles draait voor haar moeder om de buitenkant: wat zullen de mensen wel niet denken? Met haar wijze lessen in etiquette – die tot in de verveling terugkeren – probeert ze Anna te vormen tot wat ze zelf krampachtig probeert te zijn: een lid van de gegoede kringen. “Had ze niet gezegd dat ik moest worden wat pappie haar had afgepakt?“.
Ze gehoorzaamt haar moeder en groeit op in eenzaamheid. Ze bespreekt alles met Bruin, de knuffelbeer die ze van familievriend dokter Hertog kreeg. Via Bruin beschrijft Violette Leroy de innerlijke tweestrijd van Anna. Hij is de enige die tegen ‘mammie’ in durft te gaan en weerspiegelt de ‘stoere’ kant van Anna. Naarmate ze opgroeit, begint ze zich – binnen de grenzen van het toelaatbare – steeds meer af te zetten tegen haar ouders.
Haar vader is afwezig, maar als deze eindelijk naar huis komt, wordt het er niet beter op thuis. Langzaamaan ontdekt Anna dat haar vader fout was in de oorlog, waarvan het gezin de consequenties moet dragen. Een dwingeland als moeder en een vader zonder ruggengraat. Dit kúnnen haar echte ouders toch niet zijn?
Nee. Ze moet wel geadopteerd zijn, denkt Anna. Zo klein als de ruimte is die haar moeder haar geeft, zo groot wordt haar fantasie. Anna ontsnapt aan de situatie door het creëren van haar eigen droomwereld, die haar zelfs helemaal meevoert tot in Italië, op zoek naar haar (echte) Italiaanse moeder.
Violette Leroy weet door middel van de kinderlijke kijk van Anna op de wereld om haar heen vanaf het begin af aan een overtuigende sfeer neer te zetten. Je voelt mee met Anna, de vele spanningen binnen haar gezin en de manier waarop ze er door haar fantasie mee om probeert te gaan. Het consequent benoemen van de ouders als pappie en mammie, wordt naarmate ze ouder wordt echter storend en past niet meer bij haar leeftijd. Ook de rijmpjes, die ze overal van maakt, maken haar blik op den duur onnodig kinderachtig. “Hap hap happen, laat maar bloeden in die lappen.”
Pas na 27 jaar lukt het Anna Harper om op eigen benen te staan en heeft ze haar droomwereld niet meer nodig. Het verhaal krijgt een romantische wending in Italië en Anna verkrijgt direct inzichten in het copinggedrag uit haar jeugd als ze bij een psycholoog terecht komt. De vaart en de schijnbare eenvoud waarmee haar problemen tot een einde komen, staan niet in verhouding met de lange opbouw aan het begin van het verhaal, waardoor het te ‘gemakkelijk’ voelt. De noodzaak die je voelt in de vertelling van de eerste hoofdstukken, verzwakt naar mijn mening door het ietwat te fantastische einde.
Mijn Italiaanse moeder is een gelaagd boek, dat een overtuigende sfeer neerzet van een naoorlogs gezin. Het is een boek over opgroeien, oorlog, de relatie tussen ouder en kind en het zoeken naar je eigen identiteit. De fantasie waarmee dit gepaard gaat werd echter soms voor mij iets te ongelooflijk.
Ondanks de zware onderwerpen weet Violet Leroy het verhaal echter lichtvoetig te brengen en dat zorgt ervoor dat deze roman gemakkelijk wegleest. En hoewel alle sympathie voor Anna’s moeder overtuigend weggeschreven wordt, ben je het na het lezen van dit boek toch op één vlak met haar eens: “Oorlog is niet van kinderen.”
Uitgeverij De Kring, 2018
Pagina’s 288
ISBN 978 9462 971 141
Recensie door Imke, maart 2019
Tijdens de boekenweek kun je het ebook van Mijn Italiaanse moeder bestellen met de kortingscode CIAOTUTTI Een korting van 2,49! Dus voor maar 7,50!
Op https://www.uitgeverijdekring.nl/winkelmandje.
Een erg goede (en mooie ) recensie op Boekenbijlage.nl door Corine Gorter.
Een dominante moeder en haar dochter
Mijn Italiaanse moeder – Violet Leroy – De Kring – 288 blz.
Het verhaal begint in september 1945, wanneer de driejarige Anna Harper vertelt over de periode na de Tweede Wereldoorlog. Haar vader is niet aanwezig en ze moet samen met haar strenge moeder zien te overleven, wat niet makkelijk is. In de oorlogsjaren was ze nooit buiten geweest, omdat dat te gevaarlijk was. Nu verheugt de kleine Anna zich erop om naar school te gaan en met andere kinderen te kunnen spelen én eindelijk buiten te komen. Alhoewel de oorlog voorbij is, mag ze nog altijd niet naar buiten. Anna kijkt verlangend door de ramen naar de straat, waar ze op een dag een moeder ziet met aan haar hand een meisje. Iemand tikt het hoedje van de moeder van haar hoofd waarop een kaal hoofd te voorschijn komt.
Een joelende groep mensen komt om de moeder en kind staan en even later ziet Anna hoe een pot met uitwerpselen op hun hoofden wordt gegooid. Wanneer ze vier jaar wordt mag Anna nog steeds niet naar school en haar moeder verbiedt het haar om naar buiten te gaan. Na een tijdje komt haar vader eindelijk weer naar huis, maar zijn thuiskomst brengt Anna niet de gehoopte vreugde. De sfeer in huis blijft gespannen en haar moeder lijkt steeds strenger voor haar te worden. Ze brengt haar allerlei strenge en soms bizarre regels en lessen bij, die Anna uiteindelijk het gevoel geven dat haar moeder onmogelijk haar echte moeder kan zijn. Op een dag ontdekt ze dat haar moeder een Italiaanse vrouw moet zijn en eindelijk vallen de puzzelstukjes op hun plek. Toch?
Dit boek wordt gepresenteerd als een feelgood roman die ontroerend, lichtvoetig en grappig is, gebaseerd op ware gebeurtenissen. Het dekt echter de lading niet. Naast grappig en ontroerend heeft het boek een serieuze onderlaag die, behalve belangrijk om te vertellen, op zeer goede wijze de beklemmende tijdsgeest van de jaren veertig en vijftig toont. Het verhaal laat een meisje zien dat door de bizarre, strenge en liefdeloze behandeling van haar moeder vervreemd van haar raakt en daaraan probeert te ontsnappen door zich in een fantasiewereld te verstoppen. De schrijfster laat zeer goed zien welke verstrekkende gevolgen dat heeft voor de psyche van het meisje. Haar jeugd blijft haar ook in haar latere leven nog achtervolgen.
Ik kan me voorstellen dat haar debuut bijzonder, origineel en verrassend wordt genoemd, want dat zijn bewoordingen die ik ook aan deze roman kan geven. De schrijfster schrijft prettig, maar op een originele manier. Ze weet vooral de psychologische kanten die zij belicht piekfijn te verweven in het verhaal. Ik vind dat heel knap en professioneel gedaan, waardoor het nergens gekunsteld wordt. Het is zelfs zodanig knap dat haar boek nog leerzaam bleek en mij belangrijke inzichten gaf. Ze weet de sfeer van de naoorlogse periode zo treffend te beschrijven dat ik het jaren veertig en vijftig interieur helemaal voor me zag. Ook vond ik haar benadering zeer origineel en was het fijn nu eens geen boek te lezen dat over het verzet gaat in de oorlog, maar juist de andere kant beschrijft. Het zwijgen wat in die tijd zo gewoon was maar hemeltergend wanneer je daarover leest. Het had zoveel kunnen verhelderen en het zou zo steunend zijn geweest. Waarom waren mensen in die tijd zo? Daarop komt pas op het einde van het boek enigszins een antwoord en dan laat het boek inderdaad zien een feelgood roman te zijn dat je met een diepe zucht weglegt, maar het verhaal je voorlopig nog niet los zal laten. Uitermate knappe en intrigerende roman, het lezen waard.
Deze mooie recensie is van Simone Lukkassen-Busser, recensente van NBD, de koepel van de Nederlandse Bibliotheken. Hoera! Mijn roman nu in veel bibliotheken te leen!!
Recensie Een aanrader!
Anna is vier jaar wanneer de Tweede Wereldoorlog is afgelopen. Haar vader is er niet, waarom begrijpt ze niet. Later hoort ze dat hij in een gevangeniskamp heeft gezeten in verband met foute keuzes tijdens de oorlog. Haar moeder is een controlfreak en houdt Anna kort. Ze mag niet met andere kinderen spelen en moet bij haar moeder blijven. Als haar vader eindelijk thuiskomt, wordt de situatie voor Anna niet beter. Hij durft niks te zeggen. Om te ontsnappen creëert Anna voor zichzelf een fantasiewereld, waar ze echt in gelooft. Uiteindelijk duurt het tot haar 27e voordat het Anna lukt om zich los te maken van haar moeder om haar eigen leven te leiden. De proloog in het begin is wat verwarrend, later in het verhaal valt het op zijn plek, wat mooi getimed is. De eerste indruk is dat het een aanklacht is tegen de moeder van Anna. Niks is minder waar. Het verhaal heeft meerdere lagen en is goed opgebouwd. Daarnaast leest het makkelijk weg. Het geeft een mooi beeld van het leven net na de oorlog, waar niet veel over geschreven wordt. …. Een aanrader!
Simone Lukkassen-Busser (recensie staat ook op bol.com)
Rivierenbuurters opgelet! Een prachtige review van Rietje Stelders op een boekensite!
#RietjeStelder schreef een prachtige review.Interessant en leuk voor (ex-)Rivierenbuurters, Amsterdam. Ook leuk voor Hannah Kuipers waarvan de jeugd in mijn roman model stond.
‘Het was een prachtig verhaal. Als Rivierenbuurtse en in dezelfde tijd opgegroeid, had ik af en toe zelfs het idee, dat het over mij ging. Mijn buurt, mijn school en zelfs mijn zoektocht naar mijn identiteit. De idiote opvoeding van de moeder kwam me zelfs bekend voor. Eigenlijk een soort kindermishandeling, zoals het nu genoemd wordt. Maar een prachtig boek, vond ik.’ https://www.facebook.com/violetleroyschrijver/
Deze recensie is van Simone Lukkassen-Busser, recensente van NBD, de koepel van de Nederlandse Bibliotheken. Hoera! Mijn roman nu in veel bibliotheken te leen!!
Recensie Een aanrader!
Anna is vier jaar wanneer de Tweede Wereldoorlog is afgelopen. Haar vader is er niet, waarom begrijpt ze niet. Later hoort ze dat hij in een gevangeniskamp heeft gezeten in verband met foute keuzes tijdens de oorlog. Haar moeder is een controlfreak en houdt Anna kort. Ze mag niet met andere kinderen spelen en moet bij haar moeder blijven. Als haar vader eindelijk thuiskomt, wordt de situatie voor Anna niet beter. Hij durft niks te zeggen. Om te ontsnappen creëert Anna voor zichzelf een fantasiewereld, waar ze echt in gelooft. Uiteindelijk duurt het tot haar 27e voordat het Anna lukt om zich los te maken van haar moeder om haar eigen leven te leiden. De proloog in het begin is wat verwarrend, later in het verhaal valt het op zijn plek, wat mooi getimed is. De eerste indruk is dat het een aanklacht is tegen de moeder van Anna. Niks is minder waar. Het verhaal heeft meerdere lagen en is goed opgebouwd. Daarnaast leest het makkelijk weg. Het geeft een mooi beeld van het leven net na de oorlog, waar niet veel over geschreven wordt. …. Een aanrader!
Simone Lukkassen-Busser (recensie staat ook op bol.com)
Lees het slot van de recensie van Mieke Wijnants: bijzonder lovend en mooi geschreven.
Dank aan Mieke Wijnants die recenseert!
‘…De manier waarop de gedachten en beleefwereld van Anna worden weergegeven, de karakters van de personages worden uitgediept, de humor die voorbij komt en het vleugje romantiek zijn dermate goed dat het verhaal een mengelmoes is van oorlogsroman, feelgood en psychologie.
De epiloog is ontroerend mooi!
Menigeen zal het waarschijnlijk niet droog houden bij het lezen van dit aangrijpende verhaal.
‘Oorlog is niet van een kind.’
Mijn Italiaanse moeder was no. 2 in de Top 3 van januari op Hebban.nl!
De 96 gelezen boeken van januari!
op 03 februari 2019 door Feelgood Club
Wij zijn het nieuwe jaar weer goed begonnen bij de Feelgood Club! Met zijn tienen lazen we 96 boeken en daar zat weer van alles tussen. De sterren zijn weer uitgedeeld en onze top drie is bepaald. Graag delen we vandaag met je welke boeken wij hebben gelezen en wat onze favorieten van januari zijn. Lees je mee?
Door: Janneke
Helma
Omdat ik deze maand veel onderweg was, kwam er van lezen niet zo heel veel, maar gelukkig kon ik wel luisteren. En dan is in de file staan helemaal niet zo erg. Gelukkig waren alle boeken die ik heb gelezen weer mooi, spannend of interessant. Dat maakte de keuze voor mijn top 3 weer lastig.
Goede recensie voor mijn boek op Hebban.nl door Aimee van Tienoven
Mijn Italiaanse moeder, de nieuwste roman van Violet Leroy, gaat over Anna Harper. Een jong meisje wanneer het verhaal begint, in 1945, ze is dan bijna vier jaar oud. Dit verhaal gaat over haar, over haar jeugd die ze doorbrengt bij haar strenge moeder en laffe vader. En over haar fantasiewereld, waarin ze verdwijnt om haar dagen door te komen.
Anna is een bijzonder meisje. Voor haar vierde verjaardag krijgt ze een beer cadeau, Bruin, die haar beste (en enige) vriend zal zijn in haar kinderjaren. Met Bruin heeft ze hele gesprekken, en hij is er voor haar als haar moeder weer eens streng doet. Van moeder (‘mammie’) krijgt ze ‘wijze lessen’, lessen in etiquette, ter voorbereiding op een goed huwelijk. De lessen duren jaren. Wanneer Anna niet luistert naar haar moeder, iets doet wat zij niet wil of vragen stelt, loopt ze de kans om gestraft te worden.
De hoofdpersonages in dit boek zijn heel bijzonder en boeiend. Anna doet erg haar best om goed te luisteren, maar tegelijkertijd is het ook een jong meisje dat inziet dat er veel leukere dingen op de wereld zijn dan wijze lessen. Ze wil vrienden maken, spelen, leren. Maar ze snapt ook dat ze beter niet tegen haar moeder in kan gaan. Die tweestrijd en de keuzes die ze maakt (soms goed, soms fout) houden de vaart in het verhaal. Ze bespreekt alles met Bruin, de enige die tegen haar moeder in durft te gaan (wat natuurlijk nooit gebeurt, want Bruin is ook maar een ‘stoere’ afspiegeling van Anna).
Maar ook de ouders van Anna zijn intrigerend, vooral haar moeder. Ze ziet er altijd goed verzorgd uit en is een groot gedeelte van haar dagen bezig om haar dochter op te voeden tot een dame, zodat ze later met een diplomaat kan trouwen. Het personage blijft redelijk vlak: er wordt weinig achtergrondinformatie over haar gegeven, en ze ontwikkelt zich ook nauwelijks. Ze is in ieder geval helemaal geen liefdevolle moeder voor Anna. Anna’s vader heeft betere intenties, maar die zit volledig onder de plak bij mammie. Hij houdt zich daarom vaak afzijdig, ten nadele van Anna. De verhouding tussen deze drie personages is een dragend element in deze roman.
Uiteindelijk verdwijnt Anna in een fantasiewereld om de momenten thuis beter te kunnen verdragen. Ze wordt steeds ouder en begint zich steeds meer af te zetten tegen haar ouders, hoewel: wel binnen de grenzen. Tot ze oud genoeg is om helemaal op eigen benen te staan. Deze ontwikkeling houdt de spanning in het verhaal: je leest al over Anna vanaf haar vierde, dus het is heel boeiend om te lezen hoe ze zich ontwikkelt los van haar ouders.
Mijn Italiaanse moeder is geen boek dat uitschiet in humor, spanning, feelgood of drama. Maar toch is het een heel pakkend verhaal: misschien juist omdat het van alles wat heeft. Alles is heel goed gedoseerd. Het verhaal heeft een ‘gek’ randje, en dat maakt dat het voor de lezer boeiend is om door te blijven lezen.
Review van Mariejan, zangeres, stemdocente en psycho-synthese therapeut
Ik vond Mijn Italiaanse moeder indringend, goed geschreven.Ik werd er echt door gegrepen. Filmisch ook. Bijzonder en intens omdat het deels over de jeugd van vriendin Han Kuipers gaat.
Goede recensies voor Mijn Italiaanse Moeder op Boekenfans!
Mijn Italiaanse moeder
Recensie:
Lieselotte Danneels
De cover is prachtig door de vrouw die erop staat met rood gestifte lippen, de blik, je krijgt er een goed gevoel bij, je wil weten wie de vrouw is. Het verhaal begint in 1945 een moeilijke tijd met het einde van de tweede WO II. Anna Harper is dan vier jaar. Haar moeder lijkt geen echte moederliefde te kunnen tonen, ze wilt haar dochter vooral klaarstomen tot een dame van de wereld die trouwt met een diplomaat. Anna is eenzaam en staat veel door het raam te kijken naar de spelende kinderen in de straat. Wanneer ze een beer cadeau krijgt en hem omdoopt tot Bruin, heeft ze onmiddellijk ook een maatje en is de eenzaamheid verdraagzamer. Ondertussen probeert ze om haar eenzaamheid en gebrek aan liefde met een droomwereld te verdringen. Zo overleeft ze de levenslessen van mammie en het doodzwijgen wanneer ze naar mammie haar zin weer iets verkeerd gedaan heeft. Op latere leeftijd wil ze komaf maken met de illusies van het verleden en kiest ze voor een avontuur in Italië. Mijn Italiaanse moeder is een roman waar eenzaamheid centraal staat. Gedurende gans het verhaal worden we meegenomen in het leven van Anna en haar ouders. Ze mist de liefde en genegenheid die ze bij andere kinderen in de straat ziet, niets lijkt goed genoeg te zijn voor haar Mamie ze voelt zich soms een bediende of opstakel in plaats van een dochter. Anna maakt gedurende het verhaal een echte groei mee, je voelt haar groeien. Ze is slim en weet bepaalde situaties Hierdoor in haar voordeel te draaien. Het plot zit goed in elkaar en het leest vlot. De schrijfster weet ook heel goed de leeftijden van Anna weer te geven. Je voelt wanneer Anna jong is dat het kinderlijk geschreven is, zo groeit de schrijfstijl mee naar mate Anna ouder wordt. Mijn complimenten hiervoor. Het is een bijzonder boek. Een aanrader. Een echte feelgood roman vind ik het niet door het thema eenzaamheid. Maar prachtig neergezet, waardoor je de gevoelens van Anna als lezer echt voelt. Ik geef het boek vier sterren.
Recensie:
Sabine Martinez
Amsterdam 1945. geen gemakkelijke tijd. Anna is 4 jaar oud als het verhaal begint. ze woont bij haar zeer dominante moeder en haar vader de pantoffelheld met een oorlogsverleden. het meisje heeft het zwaar met de zware lessen van haar moeder die haar drilt om een dame te zijn en later te moeten trouwen met een diplomaat. ze mag niet naar buiten en geen vrienden hebben want haar moeder voelt zich te goed voor de rest van de buurt. haar moeder die haar niet eens bij naamt noemt, maar alleen: kind. gelukkig krijgt ze van een vriend van de familie, dokter Hertog, een Beer cadeau, broeno, (haar moeder beslist dat zijn naam Bruin is) deze beer heeft hij voor haar meegenomen uit Florence. bij deze beer begint haar liefde en fascinatie voor Italie. bruin wordt haar steun en toeverlaat aan hem kan ze haar zorgen kwijt en bruin steunt haar met zijn eigen mening. door het gebrek aan warme liefde creeert ze haar eigen wereld, haar droom wereld, haar italiaanse moeder. het is een mooi boek dat makkelijk wegleest. op de cover een prachtige dame. als je naar haar kijkt vraag je jezelf af waar denkt ze aan. het is een pakkend, bijzonder, meeslepend, spannend en boeiend verhaal. je “groeit” in het boek met Anna mee op, van kleine meisje naar volwassenen dame. hoe ze zich ontwikkelt en zich af zet tegen de strenge wil van haar kille moeder. je moet het zeker gelezen hebben
Winactie in de prachtige Ciao Tutti Nieuwsbrief! Abonneer je gratis en maak kans op een van de drie exemplaren!
|
|
|