Wij zijn het nieuwe jaar weer goed begonnen bij de Feelgood Club! Met zijn tienen lazen we 96 boeken en daar zat weer van alles tussen. De sterren zijn weer uitgedeeld en onze top drie is bepaald. Graag delen we vandaag met je welke boeken wij hebben gelezen en wat onze favorieten van januari zijn. Lees je mee?

Door: Janneke

Helma

Omdat ik deze maand veel onderweg was, kwam er van lezen niet zo heel veel, maar gelukkig kon ik wel luisteren. En dan is in de file staan helemaal niet zo erg. Gelukkig waren alle boeken die ik heb gelezen weer mooi, spannend of interessant. Dat maakte de keuze voor mijn top 3 weer lastig.

Recensie op Hebban.nl door Aimee van Tienoven:

Mijn Italiaanse moeder, de nieuwste roman van Violet Leroy, gaat over Anna Harper. Een jong meisje wanneer het verhaal begint, in 1945, ze is dan bijna vier jaar oud. Dit verhaal gaat over haar, over haar jeugd die ze doorbrengt bij haar strenge moeder en laffe vader. En over haar fantasiewereld, waarin ze verdwijnt om haar dagen door te komen.

Anna is een bijzonder meisje. Voor haar vierde verjaardag krijgt ze een beer cadeau, Bruin, die haar beste (en enige) vriend zal zijn in haar kinderjaren. Met Bruin heeft ze hele gesprekken, en hij is er voor haar als haar moeder weer eens streng doet. Van moeder (‘mammie’) krijgt ze ‘wijze lessen’, lessen in etiquette, ter voorbereiding op een goed huwelijk. De lessen duren jaren. Wanneer Anna niet luistert naar haar moeder, iets doet wat zij niet wil of vragen stelt, loopt ze de kans om gestraft te worden.

De hoofdpersonages in dit boek zijn heel bijzonder en boeiend. Anna doet erg haar best om goed te luisteren, maar tegelijkertijd is het ook een jong meisje dat inziet dat er veel leukere dingen op de wereld zijn dan wijze lessen. Ze wil vrienden maken, spelen, leren. Maar ze snapt ook dat ze beter niet tegen haar moeder in kan gaan. Die tweestrijd en de keuzes die ze maakt (soms goed, soms fout) houden de vaart in het verhaal. Ze bespreekt alles met Bruin, de enige die tegen haar moeder in durft te gaan (wat natuurlijk nooit gebeurt, want Bruin is ook maar een ‘stoere’ afspiegeling van Anna).

Maar ook de ouders van Anna zijn intrigerend, vooral haar moeder. Ze ziet er altijd goed verzorgd uit en is een groot gedeelte van haar dagen bezig om haar dochter op te voeden tot een dame, zodat ze later met een diplomaat kan trouwen. Het personage blijft redelijk vlak: er wordt weinig achtergrondinformatie over haar gegeven, en ze ontwikkelt zich ook nauwelijks. Ze is in ieder geval helemaal geen liefdevolle moeder voor Anna. Anna’s vader heeft betere intenties, maar die zit volledig onder de plak bij mammie. Hij houdt zich daarom vaak afzijdig, ten nadele van Anna. De verhouding tussen deze drie personages is een dragend element in deze roman.

Uiteindelijk verdwijnt Anna in een fantasiewereld om de momenten thuis beter te kunnen verdragen. Ze wordt steeds ouder en begint zich steeds meer af te zetten tegen haar ouders, hoewel: wel binnen de grenzen. Tot ze oud genoeg is om helemaal op eigen benen te staan. Deze ontwikkeling houdt de spanning in het verhaal: je leest al over Anna vanaf haar vierde, dus het is heel boeiend om te lezen hoe ze zich ontwikkelt los van haar ouders.

Mijn Italiaanse moeder is geen boek dat uitschiet in humor, spanning, feelgood of drama. Maar toch is het een heel pakkend verhaal: misschien juist omdat het van alles wat heeft. Alles is heel goed gedoseerd. Het verhaal heeft een ‘gek’ randje, en dat maakt dat het voor de lezer boeiend is om door te blijven lezen.  

Review van Mariejan:

Ik vond Mijn Italiaanse moeder indringend, goed geschreven.Ik werd er echt door gegrepen. Filmisch ook. Bijzonder en intens omdat het deels over ware gebeurtenissen in de jeugd van vriendin Han Kuipers gaat.

Ria Kortekaas heeft de winactie van Boekenwurmen gewonnen !

Ze schrijft: ‘Vandaag mijn gewonnen boek uitgelezen. Ik vond het een heel mooi boek. Je wordt er helemaal in meegetrokken. In het begin ergerde ik me aan de moeder van Anna, maar later begrijp je dat wel. Ik heb ervan genoten!’ 

Een mooie lovende en uitgebreide recensie op boekensite.gent door Jan Stevens!

https://www.facebook.com/notes/boekensitegent/-mijn-italiaanse-moeder-violet-leroy-/1515838021882381 

Vier prachtige recensies en tevens een groepsrecensie op Hebban.nl!

• https://www.hebban.nl/spot/feelgoodclub/nieuws/groepsread-mijn-italiaanse-moeder-met-winactie?fbclid=IwAR3xI78-ljxelREkdAX7LdXYf0Vlw9ic2SSFfqFt7642jLC23ayWUTrYFYQ
  

  Groepsread: Mijn Italiaanse moeder met Winactie

  op 06 januari 2019 door Feelgood Club  

  Als een boek wordt aangeprezen als een feelgood roman is dat voor de Feelgood Club natuurlijk meer dan genoeg reden om het boek te gaan lezen.   Mijn Italiaanse moedervan Violet Leroy is zo’n roman. Het boek is gebaseerd op ware gebeurtenissen en dat maakte ons nog nieuwsgieriger naar het boek.  Renate, Mandy, Marieke en Helma lazen alle vier het boek en vonden er wat van.

  • Conclusie

    Mandy: ‘Een bijzonder coming-of-age verhaal met een interessant en pienter meisje in de hoofdrol dat je hart zal stelen.’ 4****

    Marieke: ‘Een bijzondere roman, die na het lezen nog wel even na sudderde.’ 4****

    Renate: ‘Anna is een meisje met ballen dat voor haar eigen geluk gaat en dat is voor mij toch feelgood maar wel een met behoorlijk wat diepgang.’ 3***

    Helma: ‘Ik verwachtte een lichtvoetige en grappige feelgood, maar kreeg een mooie ontroerende roman over een intelligent, bijzonder meisje dat je in je hart sluit.’ 4****

    – Groepsrecensie door Helma –

    Over Mijn Italiaanse moeder

    Het verhaal van Anna Harper begint in 1945, als ze vier wordt. Haar moeder traint haar voor een huwelijk met een diplomaat, haar vader heeft een geheim oorlogsverleden. Anna groeit op in eenzaamheid. Ze probeert te ontsnappen aan de dwingelandij van haar moeder en de lafheid van haar vader door haar eigen droomwereld te creëren. Mijn Italiaanse moeder is een ontroerende, lichtvoetige en grappige roman waarin een dochter zich bevrijdt van het juk van haar ouders. Het is deels gebaseerd op ware gebeurtenissen.

    Wat vonden wij ervan?

    Eerste indruk

    Het eerste wat je opvalt aan een boek is de cover. Vind je het mooi, opvallend, leuk of misschien wel intrigerend, dan pak je het boek op om te lezen waar het over gaat. De cover van Mijn Italiaanse moeder straalt volgens Helma vooral nostalgie uit: ‘De sepiakleurige afbeelding van een knappe vrouw waarbij de enige kleur de rode lippenstift is, doet me denken aan filmsterren als Greta Garbo. Opvallend, maar totaal geen lichtvoetige, grappige feelgooduitstraling zoals de tekst op de achterzijde belooft.’ Renate vindt dat de vrouw haar indringend aankijkt: ‘Ze vangt je blik en laat deze niet meer los.’ Waar we het allemaal over eens zijn is dat de cover, juist door het weinige kleurgebruik, opvalt en dat we benieuwd zijn of de cover eer doet aan het verhaal.

    Eenzaam meisje met overlevingsstrategie

    Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Anna en hoewel ze pas vier jaar is als ze haar verhaal begint, is het woordgebruik dat Violet Leroy haar in haar mond legt zeker niet dat van een vierjarige. Dat ze zo jong is, wordt vooral tot uiting gebracht door dingen die ze gezien haar leeftijd nog niet kan begrijpen en waar ze haar eigen invulling aangeeft door alles met haar beer Bruin te bespreken en door haar ouders pappie en mammie te noemen.

    Hoewel Mandy het vertelperspectief interessant vindt, zorgt vooral Anna’s gebruik van pappie en mammie en het praten met haar beer bij Mandy voor irritatie: ‘Het maakt het verhaal kinderachtig en afstandelijk. Later plaats je dit allemaal veel beter in perspectief en kun je misschien zelfs zeggen dat dit helemaal bij het verhaal past. Het is een overlevingsstrategie die Anna zichzelf heeft aangemeten om de eenzaamheid te kunnen verdragen.’

    Renate ervaart dat anders en vindt het juist goed bij het verhaal passen: ‘Zo groei je als het ware mee met de kleine Anna, die een wereld voor zichzelf verzon om een fijn leven te hebben, zich weg te toveren voor haar moeder, en in haar droomwereld te hopen op haar Italiaanse moeder.’ Een overlevingsstrategie die we allemaal begrijpen.

    Marieke: ‘Anna ondergaat alles gelaten. Van haar vader krijgt ze weinig steun, die verschuilt zich constant achter Anna’s moeder. Anna groeit op met een hoop vragen en weinig antwoorden. Ze gaat voor zichzelf dingen invullen om een kloppend plaatje te hebben. Als ze jong is kan ze nog weinig tegenwicht geven aan haar moeder, maar naarmate ze ouder wordt probeert ze zich meer los te weken, wat zeer moeizaam gaat.’

    (Dood)zwijgen

    Helma heeft vooral medelijden met dat kleine meisje: ‘Wat verschrikkelijk als je zo door je ouders wordt behandeld. Het totale gebrek aan liefde, het soms weken doodzwijgen van je kind om haar zo je wil op te leggen. Verschrikkelijk toch?’. Een mening die door de andere dames volmondig wordt beaamd.

    Er wordt sowieso over heel veel dingen niet gesproken, bijvoorbeeld het oorlogsverleden van Anna’s vader. Was hij nu goed of fout in de oorloog. Marieke: ‘Het verleden van haar vader speelt een grote rol, maar niemand die erover praat. Pas aan het einde van het boek wordt er een hoop duidelijk. De tijd waarin het speelde (na de oorlog) is daarbij wel van belang. Wat anderen van je vonden was van groter belang, dan het praten met je kind.’

    Hoe hoort het eigenlijk?

    Als Anna zeven jaar is beginnen de ‘wijze lessen’ van haar moeder aan de hand van het etiquette boek Hoe hoort het eigenlijk? van Amy Groskamp-ten Have. Hiermee wil ze Anna klaarstomen voor een goed huwelijk met een diplomaat en zo haar eigen dromen via haar dochter waarmaken. Hoewel de situatie waarin Anna zich bevindt totaal niet grappig is, zorgen de etiquette regels wel voor een lach. Marieke: ‘De situatie waarin Anna zich bevindt is nogal triest, maar de absurde regels die haar moeder instelt leveren wel hilarische taferelen op. Een voorbeeld dat Helma is bijgebleven is het gebruik van het toilet: ‘Dat je voordat je van het toilet gebruik gaat maken eerst doortrekt om eventuele plasgeluiden te maskeren en te hoesten terwijl je een grote boodschap doet’.

    Zoektocht naar eigen identiteit

    Er gebeurt eigenlijk niet zo heel veel, anders dan dat we terwijl de jaren voorbijglijden Anna zien opgroeien van vierjarige kleuter tot een volwassen vrouw. Mandy: Het is eigenlijk best vreemd met dit boek. Ondanks dat er niet zoveel gebeurt, boeit het verhaal me enorm. De ontworsteling aan haar ouders en in het bijzonder haar zeer dominante moeder, de zoektocht naar een eigen identiteit. Ik denk dat dit voor velen herkenbaar is. Het is ook interessant te lezen dat de oorlog nog zo lang invloed kan hebben op een gezinsleven.’ Een mening waar Marieke en Helma het helemaal mee eens. Renate is iets gematigder in haar oordeel: ‘Het is geen slecht boek, helemaal niet, maar het greep mij niet. Ik denk dat het door het ongrijpbare met die Italiaanse moeder kwam.’

    Beer Bruin en Italiaanse moeder

    Beer Bruin en het idee dat ze geadopteerd is en eigenlijk een Italiaanse moeder heeft helpt haar door de moeilijke jaren met haar dominante moeder heen. Marieke: De rol van de beer Bruin is bijzonder. Hij reflecteert wat Anna denkt en is wijs slim en af en toe ook grappig.’ De Italiaanse moeder vervult eigenlijk eenzelfde soort rol. Helma: ‘Het moment dat ze denkt dat haar ouders niet haar echte ouders zijn, is het begin dat ze emotioneel afstand gaat nemen van haar ouders die ze vanaf dat moment in gedachten meneer en mevrouw H. noemt.’

    Feelgood of niet?

    We zijn het erover eens: een standaard feelgood kan je dit boek niet noemen. Het gaat eerder in de richting van een coming-of-age roman. Marieke: Het is het verhaal van opgroeien na de oorlog met een dominante moeder en de erfenis van fout zijn in de oorlog. Het wordt wel verteld met enig cynisme, soms humor, maar vaker is het een bitter en triest verhaal.’

    Conclusie

    Mandy: ‘Een bijzonder coming-of-age verhaal met een interessant en pienter meisje in de hoofdrol dat je hart zal stelen.’ 4****

    Marieke: ‘Een bijzondere roman, die na het lezen nog wel even na sudderde.’ 4****

    Renate: ‘Anna is een meisje met ballen dat voor haar eigen geluk gaat en dat is voor mij toch feelgood maar wel een met behoorlijk wat diepgang.’ 3***

    Helma: ‘Ik verwachtte een lichtvoetige en grappige feelgood, maar kreeg een mooie ontroerende roman over een intelligent, bijzonder meisje dat je in je hart sluit.’ 4****

    Onze uitgebreide recensies kan je lezen door op onze namen te klikken: Mandy, Marieke, Helma  en Renate.

     

• Ben je nieuwsgierig geworden naar dit boek en zou jij een exemplaar van Mijn Italiaanse moeder willen winnen? Dat kan. Wat je daarvoor moet doen? De volgende drie dingen:
  • Leg uit waarom jij het boek graag zou willen lezen in een reactie onder dit artikel
  • Volg onze spot
  • Plaats het boek op je ‘Wil ik lezen’ plankje

  Meedoen kan tot en met 14 januari. Op 15 januari maken we de winnaar onder dit artikel bekend.

  Een mooie review op bol.com van Martine Hier. ‘Gelezen. Violet Chapeau! Het kinderlijk magisch denken als serieus stuk overlevingsgereedschap.Een prachtig boek waarin kinderlijke logica de leidraad is. Het magisch denken van Anne. Het magisch denken, dat haar helpt haar kindertijd te overleven. Met links en rechts een vrolijke twist die alleen kinderen kunnen bedenken. Van kleuter naar volwassen vrouw. Over keuzes. Met het verstand dat je hebt, per moment. Zowel van Anne als de omstanders. Elk slangennest heeft zijn oorzaken. In een verhaal dit met liefde kunnen benaderen, is knap. Prachtig verhaal, met een duidelijk begin en een eind. Chapeau.’ https://www.bol.com/nl/p/mijn-italiaanse-moeder/9200000095833111/?fbclid=IwAR2EFZsJNM_Zgp5O4wC9E63WsCF46alu8SAq83mov5abZQtGVKKEBz0yEnU

• Beelden van de Boekpresentatie in Oosterbeek door Veluwezoom in Beeld en op renkum.nieuws.nl 
• In het smaakvolle eco-glossy De Smaak van Italië staat Mijn Italiaanse moeder aangekondigd in de boekenrubriek (naast de grote Italiaanse schrijver Paolo Giordano en boeken over Italian Chic en Living in Tuscany)  Hoe chic is dit? https://www.desmaakvanitalie.nl/smaak-italie-magazine-december-2018/

  De nieuwe editie van De Smaak van Italië: zo word je 100

  

  Dinsdag 18 december ligt hij in de winkels, de nieuwe editie van De Smaak van Italië. Benieuwd wat je in dit gloednieuwe nummer tegenkomt?

  Een mooie review op bol.com door freshmojo. 

• Het verhaal over Anna is als een cadeau dat langzaam wordt uitgepakt. * Spannend * Meeslepend verhaal *Goede verhaallijn. ‘ Het verhaal van Anna is als een cadeau dat langzaam wordt uitgepakt, een verhaal, en een mens, dat zich ontvouwt voor de lezer. Tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken legde ik het boek vaak weg. Ik werd kriebelig van het ‘mammie’ en ‘pappie’ de hele tijd. Waarschijnlijk net zo kriebelig als zij er zelf van werd. En … het bleef trekken. Later, wanneer Anna ouder wordt en zich op haar eigen geheime manier weet te verhouden met haar ouders en alles om haar heen, wordt het boek steeds interessanter. Eenmaal halverwege moest ik het boek dezelfde dag uitlezen. Wat ik het mooie vind aan dit verhaal is de gelaagdheid ervan. Het is te lezen als een goed en lekker ‘weg te lezen’ verhaal. Het is ook te zien als de psychologische ontwikkeling van een kind tot volwassene, hoe structuren en constellaties invloed hebben op een mens. En, op het eind van het boek, wanneer Anna zich vrij weet te maken, kan dat zelfs werken als een spiegel voor de lezer. Wat het boek echt een fijn boek maakt is dat de wrange pijnlijkheid op een soepele manier wordt afgewisseld met humor en ontroering. Een mooi cadeau, dit boek.’
• Een kostelijke recensie door Leeskost.
• ‘ Origineel.Een knappe prestatie.’ 
• De manier waarop ze met haar moeder omgaat en de geestelijke terreur weet te overleven wordt ondanks het zware onderwerp lichtvoetig en met zo veel empathie beschreven, dat je je al lezend met de hoofdpersoon gaat identificeren.‘ Recensent Adriaan Koster is vooral gecharmeerd van een paar grappige scenes: ‘Saucijs. Anna noemt het manlijk geslachtsdeel consequent ‘saucijs’. Het begint met de hilarische passage, wanneer er in Italië duidelijk zichtbaar ‘iets onbetamelijks’ uit het wijde pijpje van haar vaders zwembroek stak. Het was een soort zak. Een zak met haren erop. En een saucijs. Later vergelijkt ze deze saucijs met die van Michelangelo’s David. Na het stiekeme lezen met een vriendin van het onderdeel ‘Gemeenschap’ in Het volkomen huwelijk concluderen de meisjes dat een man zijn saucijs, die hard kon worden, in een gaatje van onderen bij de vrouw stopte. En dat hij iets in dat gaatje achterliet. Wanneer ze zich als student (in vijftien minuten) laat ontmaagden beschrijft ze dit als zijn saucijs gleed bij me binnen. Origineel.’
• Een vier sterren recensie van de verrukkelijke Italië-site Ciaotutti.nl in dichtvorm! En dan die twee laatste regels!!
• ‘ Nog zo’n dapper meisje is Anna, eenzaam maar vastbesloten,
• als het even kan in haar zelfbedachte wereld opgesloten,
• waar ze droomt van haar Italiaanse moeder, die heeft ze vastwant het is duidelijk dat ze niet bij haar eigen moeder past.
• Groot is de eenzaamheid, groot ook het verdriet,
• als Anna de werkelijkheid onder ogen ziet.
• Mijn Italiaanse moeder is een prachtige roman,
• die je niet met droge ogen lezen kan.’ 

Scroll even 5 boeken naar beneden voor de hele gedichtige recensie!

Interview van Rob Kleijs met Violet Leroy Op de Koffie 15 november op Radio Gelderland:De intro van het interview begint op 9.28. Het 2e deel is van 15.18 tot 19.56, het 3e deel van 22.30 tot 26.41 en het 4e deel van 41.36 tot 48.18. Een leuk en vlot interview over ‘een mooi boek’.  Als de tijd niet op was geweest, praatten ze nu nog…

Recensie van Alles over boeken en schrijvers (4 nov 2018): ‘  “Dominante veeleisende moeder maakt Anna ontzettend eenzaam…Een prachtige en aangrijpende roman over een veerkrachtige jonge vrouw, het vertelt een heel boeiend verhaal, het is met vlotte vaart en met veel lichtheid en met heel veel humor beschreven. Ik heb het achter elkaar uitgelezen en kon het niet meer wegleggen. Ik waardeer het met 4 sterren, ofwel: uitstekend.” 

Violet Leroy Mijn Italiaanse moeder recensie waardering en informatie over de roman. Op 1 november 2018 is bij Uitgeverij De Kring de nieuwe roman van de Nederlandse schrijfster Violet Leroy Mijn Italiaanse moeder verschenen.

Violet Leroy Mijn Italiaanse moeder Recensie

Nog niet eerder las ik iets van de Violet Leroy, die al drie eerder geschreven en goed ontvangen thrillers op haar naam heeft staan. Leroy is geboren in Amsterdam en woont en werkt tegenwoordig in Renkum. Haar eerste roman Mijn Italiaanse moeder is deels autobiografisch en gebaseerd op ware gebeurtenissen. De roman begint met een proloog, waarin we lezen dat de hoofdpersoon in Florence is gaan wonen en waarin ze terugblikt op haar kindertijd in de Hunzestraat in Amsterdam.

Dominante veeleisende moeder maakt Anna ontzettend eenzaam

Het verhaal begint als de kleine Anna Harper 4 jaar oud is. Anna heeft een dominante en zeer veeleisende moeder, die met haar niets anders voor ogen heeft dan dat zij de goed-opgeleide vrouw van een diplomaat zal worden. Anna’s vader heeft “iets” gedaan in de oorlog, “iets” waarover niet gepraat mag worden, maar waarover Anna’s moeder nog altijd verbolgen is. De kleine Anna is ontzettend eenzaam – haar straf voor ongehoorzaamheid is ook nog eens door zowel haar vader als haar moeder doodgezwegen te worden, en dat dagenlang. Ze spreken van “het kind” in plaats van haar bij de naam te noemen. Van de vriendelijke oude dokter Hertog heeft ze een teddybeer gekregen, die ze Bruin noemt. Tegen Bruin vertelt ze alles wat ze meemaakt.

Als Anna wat ouder wordt start haar moeder met “wijze lessen”: bijna dagelijks krijgt Anna een les; lessen waar Anna een hekel aan heeft, want ze wil helemaal geen dame worden, maar waar ze lange tijd niet onderuit kan. Het gaat jarenlang zo door en Anna kan het eigenlijk allemaal maar net verdragen. Het idee dat haar ouders helemaal haar echte ouders niet zijn, en ze eigenlijk de dochter van een Italiaanse adellijke dame is, die haar heeft moeten afstaan, maar waar ze later weer mee herenigd zal worden, houdt Anna op de been.

Krachtige, intelligente jonge vrouw

Pas als Anna ouder wordt en gaat studeren en uiteindelijk in staat is zichzelf financieel te bedruipen, kan ze zich onder het juk van haar ouders uitworstelen. Ze werkt hard aan zichzelf en verhuist uiteindelijk naar Italië. Met vlotte vaart en met veel lichtheid en met heel veel humor beschrijft Violet Leroy een behoorlijk zwaar onderwerp. De jonge Anna heeft werkelijk een zwaar bestaan en het is bijzonder om mee te beleven hoe haar eigen fantasie er voor zorgt dat ze zich daarin goed staande weet te houden. Het is mooi om te lezen hoeveel veerkracht Anna heeft en hoe ze zich losmaakt van de ijzeren ketenen waarmee haar ouders, vooral haar moeder, haar hebben vastgebonden. Anna blijkt een krachtige persoonlijkheid; een intelligente jonge vrouw, die heel goed voor zichzelf kan zorgen.

Prachtige roman over een veerkrachtige jonge vrouw

De roman is, mede door het fantasieverhaal van Anna over haar Italiaanse moeder, heel boeiend. Heerlijk om met Anna mee op schoolreis naar Italië te gaan, wetende dat Anna eigenlijk op zoek is naar haar “echt moeder”. Ik heb het boek achter elkaar uitgelezen en kon het niet meer wegleggen! Violet Leroy – Mijn Italiaanse moeder is gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).

Recensie van Monique van der Hoeven

Violet Leroy – Mijn Italiaanse moeder

• Titel: Mijn Italiaanse moeder
• Schrijfster: Violet Leroy (Nederland)
• Soort boek: familieroman, psychologische roman
• Uitgever: De Kring
• Verschenen: 1 november 2018
• Omvang: 288 pagina’s
• Uitgave: Paperback / Ebook
• Tags: Italië, moeder-dochter relatie, vrouwenleven
• Waardering: ∗∗∗∗∗ (uitstekend) Monique van der Hoeven

Lees de hele recensie op Alles over boeken en schrijvers

Review: ‘ Een prachtig boek. Aan het eind ging ik langzamer lezen, want ik wilde niet dat ik het boek uit had!’ 

Review van G.S te H. ‘ Mooi verhaal, mooi geschreven. De eerste pagina was een geweldig begin. Ik voelde me af en toe ontroerd. De scene met tante Jetta was prachtig.’  

Review van Hans. ‘Ik heb genoten, van begin tot einde. Een fantastisch boek.’ 

Vooruit-lezeres.‘ Een geweldig boek. Prachtig geschreven. Hoewel de roman zware thema’s heeft, blijft het verhaal licht, waardoor je met een glimlach doorleest.’ 

Welingelichte kringen. ‘ Anna Harper is een personage om van te houden….Prachtige roman, gebaseerd op ware gebeurtenissen.’

Groot interview met met mij over Mijn Italiaanse Moeder in De Gelderlander van 18 oktober. KOP:‘ BEVRIJDING ZOEKEN IN KINDERLIJKE MAGIE.’  Violet:‘ Zware onderwerpen beschrijf ik graag met humor.’

Het verhaal van Anna Harper begint in 1945, als ze vier wordt. Haar moeder traint haar voor een huwelijk met een diplomaat, haar vader heeft een geheim oorlogsverleden. Anna groeit op in eenzaamheid. Ze probeert te ontsnappen aan de dwingelandij van haar moeder en de lafheid van haar vader door haar eigen droomwereld te creëren. Haar illusies brengen haar ten slotte in Italië, waar een nieuw leven op haar wacht. Mijn Italiaanse moeder is een ontroerende, lichtvoetige en grappige roman waarin een dochter zich bevrijdt van het juk van haar ouders. Het is deels gebaseerd op ware gebeurtenissen.